En hoe het verder ging

Hoi allemaal,
Heeeeeel lang geleden dat we iets van ons hebben laten horen! Dat komt omdat we het zo ongelooflijk naar ons zin hebben! Zo erg dat we geen tijd hebben voor aardse dingen als blogs schrijven enzo ;-) Maar nu dan toch.
Waarmee hebben we het zo naar ons zin? Bijvoorbeeld met die heerlijk lange busreizen, waarbij je met een muziekje in de oren uren naar het voorbijtrekkenden Australische landschap staart en er in je hoofd gedachten vormen die je nog nooit hebt gedacht. Gewoon omdat de rust er is, gewoon omdat de tijd er is, gewoon omdat je toch niks anders kunt doen. Heerlijk! We hadden er eentje van bijna 20 uur. Misschien niet voor te stellen maar ik geniet ervan!! Dan stop je midden in de nacht bij een roadhouse en eet je eieren met spek! En t is er nog druk ook.
We belanden in Brisbane. Een stad waar we ooit een dagje in de regen hebben rondgelopen. Nu is t beter. Het is warm, heel warm! We slenteren door de botanische tuinen, zoeken verkoeling in een kerkje, verbazen ons hoe hoog het water hier tijdens de flood in 2011 heeft gestaan, eten een ijsje en vinden alles leuk!
Oud en nieuw vieren we met vrienden in Palm Beach die daar kamperen. Vrienden met een ras-Hollandse achtergrond dus...oliebollen!! Lekker hoor, zo'n verse bal in t zonnetje op de camping met de bikini aan! Laat de poedersuiker maar in 't decollete vallen ;-) Ook doen we lekker spelletjes (het is tenslotte oudjaarsavond). Tegen middernacht lopen we naar het strand en zien we in grotere plaatsen links en rechts van ons een vuurpijl de lucht inschieten. Na een paar minuten is 't over...hahahaha. Maar wij hebben champagne, drinken op een gelukkig nieuwjaar en doen nog een spelletje!
Jeroen en ik slapen samen in een ienieminitentje, en dat is best weer even wennen met twee vrij lange mensen die allebei hun nodige ruimte innemen zeg maar! Maar leuk is t wel!
Op Nieuwjaarsdag doen we de verplichte nieuwjaarsduik. Erg he, en dat met 28 graden. Hoge golven, sterke branding, en hup met de beentjes in de lucht! Waar is mijn broekje? Waar is mijn bikinitopje? He, die golf neemt je zwembroek mee!
En dan komen we midden in de nacht aan in Sydney, city of all city's. De busrit ernaartoe was wat afzien. De bus had uren vertraging opgelopen vanwege wegafsluitingen en de chauffeur kreeg wat haast (lees stress). Hij banjerde flink door, wat betekende dat hij weinig of niet stopte. Nu is dat op zich niet erg, toilet in de bus en dat muziekje is ook weer heerlijk, maar toch krijg je op een gegeven moment wel trek. Ach, we slaan de lunch wel over. Jeroen, heb jij nog een zak chips? Het avondeten kon hij echter niet skippen. Maar waarschijnlijk was er geen melding gemaakt bij het roadhouse, want er was geen avondeten... Jeroen, heb jij nog een zak chips? Ook wel weer lachen om te zien hoe zo'n bus vol hongerige vermoeide mensen zo'n chipsschap plundert!
Ook 's nachts is het druk in Sydney dus de bus vinden naar het hostel is niet moeilijk; er lopen gewoon zat mensen die je de weg wijzen. Fijn! Want we waren moe en we hadden honger...
In Sydney was het leuk, vertrouwd en gezellig. We maken een mooie wandeling. Ook in Sydney kun je heuvel op lopen. Maar ook in Sydney is het warm. Warm, warmer, warmst! Dus ook in Sydney kom ik mezelf tegen. Maar ook in Sydney is er toch die overwinning!
We kletsen bij met Annet. Vriendin 'op afstand' maar zo gezellig en vertrouwd! Met dank aan Facebook blijven we altijd op de hoogte van elkaars doen en laten en als je elkaar dan 'live' weer ziet, ken je elkaar gewoon en is het helemaal niet vreemd of onwennig. Dank Mark Zuckerberg!
Wat doe je op een mooie zondagmiddag met je kind? Dan ga je naar de dierentuin! Maar misschien is mensen kijken in een dierentuin nog wel leuker! Op een muurtje met een schuwduur en oneetbaar broodje gezond (dat kan nooit gezond zijn) aanschouwen hoe vaders, moeders en kinderen zich gedragen. Onbetaalbaar!
En dan...Tasmanie! Een fantastisch land, een heerlijk welkom door Rien en Annette, en de vertrouwdheid van thuis. Ook wel even wennen want de eerste trui(en) van de vakantie moeten uit de rugzak. En mijn allereerste actie was een kruik kopen... Jeroen wil een extra sweater kopen, maar die is nergens te krijgen! Bij navraag zegt de verkoopster: 'Nee, die hebben we niet, want het is zomer'. Stel je voor: Tasmanie, zomer, grillig, koud, regen, heet, koud, onvoorspelbaar, soms 35 graden, maar net zo makkelijk 10... en dan verkopen ze geen warme truien!!
Ach, de zorg bleek maar voor even want al gauw breekt ook hier de zon door en wordt het warm, warmer, warmst! Tijd voor een kampeertripje. Kamperen in Tasmanie is voor ons de ultieme droom! We zetten een tentje op in de bush, bouwen een vuurtje, gooien aardappeltjes in de pan en bakken die in het vuur tot ze zwart zien, en eten die met betraande ogen van de rook op met veel barbecuesaus! Fantastisch! Als ik 's nachts plassen moet, doe ik dat in het licht van de volle maan! De zwarte voeten schuren we schoon met zand en spoelen we af met (bibberkoud) zeewater. We maken lange wandelingen over het strand of door het bos, trekken elke dag een stukje verder (soms over bijna onbegaanbare dirt roads, dat zie je niet op de kaart, dat blijkt pas als je er al op zit en de weg (lees, pad) zo smal is dat keren geen optie is, en laten we hopen op geen tegenligger please!) en worden steeds een tintje bruiner (of vuiler ;-)). We liggen om tien uur in bed, want 's avonds wordt 't flink koud! Halleluja echter voor de ereader want daarmee kunnen we toch uuuuuuren lezen! Een beetje moderniteit is ook in de bush best lekker! We leven tenslotte in 2014!
Tot later!
XXX