En door....

"De krant is er niet vandaag, want de weg is afgesloten door een ongeval". Natuurlijk. Ik hoor niks geks. De volgende dag: rijden, rijden, rijden in ons wagentje. Stop. De weg is geblokkeerd door een road train (met DRIE aanhangers!) die probeerde te keren... Natuurlijk. De trekvrachtauto die hem uit de berm probeerde te trekken, stak te ver achteruit en zit nu zelf vast. Natuurlijk. We kunnen er niet langs. Jeroen heeft er verstand van maar al die andere mannen ook, dus trekken we een blikje open en wachten.... en ja hoor, er wordt een pad langs gemaakt en we kunnen weer door!
Dagje met een historisch treintje door een regenwoud naar een dorpje. Best geinig. 't Bos is prachtig, de moeite die de mannen zich zo'n 150 jaar geleden hebben getroost het spoor aan te leggen wordt veelvuldig aan ons voorgehouden en we mogen 'nooit en te nimmer, op straffe van een flinke boete enigerlei lichaamsdelen uit het raampje steken'! Hihi, t zal onze Hollandse mind wel zijn dat we daar dan kinderlijk om moeten giechelen steeds (en er wat baldadig van worden).
t Dorpje is niks. Jammer. Ook dat zou historisch moeten zijn gebleven maar onder invloed van, ja van wat eigenlijk, is het een aaneenschakeling van souvenirshops, kledingwinkeltjes en eetttentjes. Ach, je bent even zoet. Hoogtepunt was echter, zo werd verkondigd, de Skyrail terug naar de stad. Oke. 't Was een rail, en inderdaad erg hoog! t Ding wiebelde en t was erg hoog. 't Stokte regelmatig en o, wat was 't hoog. En ik heb niet eens hoogtevrees! We hebben ons daarna maar getrakteerd op een heerlijke maal bij een lekkere Italiaan! Daar kun je dan wel van genieten na een aantal dagen 'zelf koken' ;-)
Magnetic Island. 't Is zoals het klinkt! Heerlijk weer, fijn strand, mooie zee (weliswaar beschermd zwemmen want er zitten allerlei beesten hier die prikken, steken en/of bijten en dat schijnt niet zo gezond te zijn), prima hostel.
Hier mocht ik beleven dat Jeroen aan MIJ voorstelt: zullen we een stukje lopen? Nou jaaaaaaa!! We doen een walk. Mooie route, niet te ver want t is heet en t moet wel leuk blijven. We zien een fort boven op een top van een heuvel. t Zal toch niet? Ja hoor, we klimmen, stijgen, hup met die beentjes. Maar de beloning blijft toch altijd weer fraai!
Op de terugweg bijna een koala gemist omdat we zo diep in gesprek waren... ach, toevallig had er zich een groepje verzameld, altijd handig en hoeven wij niet zo op te letten ;-) We vroegen ons later wel af langs hoeveel koala's we argeloos heen zijn gelopen!
t Hostelleven bevalt ons weer goed. Op Magnetich Island ging de bar om 22.00 uur dicht en t licht in onze dorm met zes personen ook.... Op veel andere plaatsen is het niet veel anders. 's Ochtends vroeg daarentegen.... ach, uren slaap genoeg zullen we maar zeggen.
De bus op Magnetic Island gemist. Kan gebeuren. De volgende gaat een uur later. Geeft niks. Er gaan ferry's genoeg. Maar de Greyhoundbus wacht niet! 'Hij is net 6 minuten weg, mevrouw'. Nou, wacht die knurft dan niet op de ferry? Nee dus. Dan maar een uur of 3 wachten op de volgende. 't Is vakantie tenslotte!
Kerstmis in Airlie Beach. Een straat met bars, hostels, bars, en o ja, bars. Op kerstavond gezellig druk, met voor elke bar minstens twee uitsmijters. Op kerstdag alles dicht, luiken, kaal. Maar toch ook: veel mensen dragen met deze snikhitte een kerstmuts en wensen je een 'Merry Christmas'. Gezellig ;-) We eten, zoals veel andere mensen, fish and chips, het ultieme kerstmaal en eten, zoals veel andere mensen, een McFlurry bij MacDonalds. Het echte kerstgevoel zit in je hartje tenslotte ;-)
XXX