Bekend?

Hoi allemaal,

En daar gingen we: op naar de Woolworths voor inkopen voor een gezellige bbq. Alles op z'n Australisch natuurlijk: veel worstjes, steak, veel uien, veel tomatensaus (nee, echt wat anders dan ketchup, bier en nattuurlijk ingredienten voor een echt Hollands slaatje ;-), altijd succesvol hier! Veel vrienden rond de 'barbie', allemaal met hun eigen meegebrachte vlees, dips, drankje en gezelligheid! Vuurtje aan, wijntje erbij, hoppa, the real Aussie-thing!
The Aussie-thing is ook bushwalking. Wij op pad, t werd mooi weer, en de route was mooi... Dat was ie ook, maar t weer was Tasmaans: Regen!! Veel regen!! Heel veel regen!! No worries? Nee hoor, we gooien aan het eind van de dag lekker nog was overgebleven worstjes op de barbie ;-)
Tasmanie betekent voor ons ook kamperen. We hadden een heerlijke auto van Rien tot onze beschikking, helemaal super! Dus hup, tentjes erin (meervoud ja, want met z'n tweeen in een koepeltje is wat krap ;-)), slaapzak (warme), dekens (warme), kleren (warme) en gaan!
We hadden het plan te kamperen aan het eind van een 35 km lange dirt road midden in Tasmanie, bij de Gordon dam. Een prachtig natuurgebied aan een fantastisch meer, schitterend stil, en omgeven door een ruig berggebied. Boven de bergen hangen donkere wolken, maar gelukkig blijven ze daar! Volop Kodakmomentjes!!! De campground wordt bezet door twee andere kampeerders, is voorzien van vuurpitten en brandhout (wow) en het is er dus g-e-w-e-l-d-i-g!! Jeroen kan zijn lol op met vuurtje stoken, en we bakken aardappels, eten witte bonen in tomatensaus en genieten ons suf! Opes, alleen wel anti-muggenspul vergeten, dus af en toe iets minder genieten. Oja, en op een matje op de grond slapen terwijl ik nu al een tijdje gewend ben aan mijn superdesuperdeluxe springveren bedje was ook even wennen... Ik voelde spieren waarvan ik niet wist dat ik ze had, zeg maar...
We hadden getraind voor bushwalken.. dus gaan we bushwalken... het begin van een 8 (!) daagse route door dit national park (ooit hebben we een stukje van het andere eind gelopen, dus kunnen we zeggen dat we de track hebben gedaan ;-)) Na een uurtje lopen, komen we een bebaarde, bemodderde en bepakte man tegen. He, how are you? I'm fine, kom net van een 10 (!) daagse wandeling naar die berg!! Wat lijkt me dat geweldig om te doen! Ik weet dat ik dat nooit zal kunnen, en ik zal er ook niet aan beginnen, maar wat zou ik dat ook graag doen... Maar goed, een dagwandeling is ook al geweldig! Na een kwartiertje komen we nog drie gelijkuitziende mannen tegen: He, how are you? We're fine!! Dat geloof ik graag!
We breken de tent op en rijden via een dorpje (10 huizen, een supermarkt die 7 dagen van 7 tot 7 open is en verse koffie heeft maar geen afwasbosteltje) naar ons 'eigen' Bruny Island. Onderweg nog even brandhout zoeken. Tussen al dat hout lag een schoen... zou er een been aan vast zitten? Zou zo maar kunnen, in de middle of nowhere kan dat namelijk heel prima! Maar nee, gelukkig hoefden we Bones niet te bellen, en dat was maar goed ook, want het werd al donker en we moesten nog tent opzetten, vuur maken, water koken, eten maken... pfff, vermoeiend hoor, kamperen ;-)
Nadat we heerlijk relaxt bij het vuur een drankje dronken, begon iemand op zijn mondharmonca te spelen. Gezellig! Hij kende drie liedjes: Old Mac Donald had a farm, een of ander countryliedje en Stille Nacht. Hij speelde ruim een uur...
Tijd voor bushwalken!! Nu een lekkere lange van 16 km. Het weer was stralend, de moed zat erin dus hup met de beentjes! Omhoog de berg op! Na 500 m denk ik dan altijd: moet dat nou? Ja, dat moet!! We lopen door geweldige natuur, het is er ongelooflijk stil, ruig, schitterend en alle superlatieven die een mens kan bedenken! Dreigende wolken overal, links, rechts, voor, achter ons. t Gaat lange tijd goed, maar dan voelen we toch druppels! Ach, wat geeft t. Het is er geweldig!
We lopen langs drie ongerepte stranden waar werkelijk geen andere voetstap in het zand staat dan de onze, eten een broodje tonijn en spoelen onze voeten in kristalhelder water. Wow..........
Op Bruny Island is een dorpje. In dat dorpje staan zo'n 25 huizen en er is een openbaar toilet (natuurlijk), onderdeel van het gemeentehuis, de rechtbank, het politieburau en het postkantoor. Ernaast staat de apotheek annex aboriginalmuseum en er staat een ambulance. Dit alles op zo'n pakweg 100 meter. Ik sta tegen de auto geluend op Jeroen te wachten en zie de politieagent terugkomen van een praatje met de buurman. Hij kijkt op zijn horloge en kijkt rond. Hij groet mij (G'day), kijkt nog eens rond en pakt iets uit de auto, brengt het binnen en komt weer terug. Kijkt weer eens rond. Ineens haast hij zich naar de overkant van de weg, pakt iets van de grond, slaat het stof eraf en draait het rond en rond in zijn handen. Het blijkt een pet. De agent loopt terug naar het bureau, duwt de pet in vorm, slaat nog wat laatste stofjes eraf en hangt hem aan het hek naast het bureau. Zo, vol voldoening bewondert hij zijn actie! Dit alles duurde zeker 10 minuten!! Heerlijk, wat een leven!
Trouwens, de reden dat het politiebureau hier gevestigd was, was dat de pub (de enige op het eiland) iets verderop stond. Als er dus al iets te doen was, was oom agent er tenminste snel bij!
Heerlijk om dit allemaal weer even op te schrijven, kan ik weer even teruggenieten!
Nu ga ik even een potje poolen! Jeroen is al aan t oefenen ;-)
Tot het volgende (waarschijnlijk laatste) verhaaltje!

Groetjes,
Corry en Jeroen