En weer schijnt de zon...

Hoi iedereen,

Brillen was het thema, zonnebrillen, gewone brillen, snorkelbrillen, wc-brillen...
Die laatste zijn vaak onverwacht schoon hier. Het is voor mij, met mijn vele plasjes, een walhalla om overal gewoon naar de wc te kunnen. Overal, in het kleinste dorp, op elke parkeerplaats, is er een wc, en overal ook wc-papier. Wat een verademing! En in het ene geval dat er geen toilet is, staat er wel een prima boom waarachter het ook heerlijk zitten is! Wel uitkijken voor voorbijkronkelende slangen en springende spinnen ;-) Het is geen plek om gebeten te worden ;-)
Tijdens zo'n lange zit in de bus wordt er vaak gestopt voor een plasje of een poepje, en in de Greyhoundbussen is gewoon een toilet. Alleen wel met het vriendelijke verzoek om er alleen een watertje te doen, want er is geen ventilatie ;-)
We zijn dus weer op een bus gehopt en kwamen terecht in het prachtige Denham (niet te verwarren met Den Ham, dat een flinke stad is vergeleken met dit gat!) Onderweg kwamen we volgens de chauffeuse (een grietje van een jaar of 10, met lef voor 100!!)langs de zeer bijzondere, overweldigende, zeer spectaculaire stromalotites. Huh? Watte? Jazeker, stromalotites. Zonder deze 4 biljoen jaar oude organismen zou er geen leven op aarde mogelijk zijn geweest... Het is maar dat we het weten! En niet vergeten! En oja, de mooiste, oudste, bijzonderste en spectaculairste lagen natuurlijk in... Denham, Australie! Natuurlijk. We waren blij dat we getuigen konden zijn van deze wonderen der natuur ;-)
Nog blijer waren we dat we eindelijk in het hostel waren.
Nu is het zo dat in een hostel iedereen gewoon lekker voor zichzelf zorgt. Je deelt de slaapzaal met zo'n 8 anderen, je deelt de keuken met zo'n 100 anderen, je deelt de douche, wc en er zijn gemeenschappelijke ruimten met een tv en wat ander spul tot vermaak. Dit hostel had echter een soort appartementen. We zaten dus met 7 mensen in zo'n blokje, eigen douche, wc, keukentje, kamer met tv. Gezellig zou je zeggen. Maar het vreemde is dat er nu ineens een 'groep' ging ontstaan. Er gingen ineens afspraken ontstaan over eten, boodschappen en wie wat deed... Vreemd hoe zoiets werkt. Laat ik er alleen over zeggen dat mijn deelname aan Expeditie Robinson niet meer mijn volledige enthousiasme heeft ;-)
Denham. Wat zeg ik erover? 300 inwoners, 1 straat. In de newsagency/apotheek/postkantoor/supermarkt hoor ik een man vertellen over een andere inwoner dat ie een beroerte heeft gehad en het nu moeilijk heeft en hoe dat nu moest. Achterin de winkel wisselen vier vrouwen de laatste roddels uit, dat Tracy haar haar heeft gekleurd, dat het zoontje van Amy te ver in zee was gegaan, en dat het erg koud (!) was voor deze tijd van het jaar! Tja.
Heerlijk om deze 'Flying Docters'verhalen in het echt te ervaren! Soms is de werkelijkheid net een tv-serie ;-)
Met een 4WD door het rode zand hobbelen naar het puntje van Shark Bay! Een graadje of 30, wind door de haren, de geur van zee, zon en strand in je neus, en op de radio... Silent Night!! Ik kon het even niet plaatsen... Gek he ;-) Maar even zo vrolijk hebben ze het hier ook over een White Christmas en Jinglebells in the snow!! Rare jongens, die Australiers!
Hoewel erg ver van de schuine Nederlandse daken, kwam de Sint hier toch even langs! Jeroen kreeg in zijn slipper een zak duiten. Helaas waren deze ook erg aantrekkelijk voor een onvervalste Australische muis, dus bleef er voor Jeroen niet veel te knabbelen over! Knabbelt ie maar aan de lekkere Cadbury chocolade die ze hier hebben ;-)
Omdat we het zo druk hebben, vonden we dat we een lekkere duik konden gebruiken in Shark Bay. En inderdaad, de naam zegt het al! Vlakbij Jeroen zijn voet zwom een haai(tje)! Maar ach, wij zijn niet bang, en we hadden net een cursus niet-bang-zijn-voor-haaien gevolgd. Dus zwommen we gewoon verder. Een dag later hoorde we bij een wees-vooral-voorzichtig-met-haaiencursus dat je toch vooral wel op moet letten... Wel zwemmen, niet zwemmen. We hebben tot dusver overal gewoon gedaan, en er is niks aan de hand. Relax man, no worries! We worden al behoorlijke Australiers!!
Omdat we nu weer uitgerust waren, zaten we om 7 uur in de bus om dolfijnen te zien! Deze beesten komen al zo'n 50 jaar in een baai, Monkey Mia. Waarom weet niemand, maar ze komen bijna op het strand! Gaaf gezicht! Je mag ze niet aanraken, terecht, want het zijn gewoon wilde dieren, maar wel van heel dichtbij bekijken en foto's maken! Erg bijzonder.
Verder was er in Monkey Mia een superheerlijk en erg lang strand en ik had enorm behoefte aan een lange wandeling in mijn uppie. Zalig! Helemaal niemand om me heen. Toen ik even ging zitten hoorde ik alleen vogels kwetteren, de branding slaan en het scherpe hoge zoemen van een mmug! De zon op mijn velletje en lekker mijn gedachten laten gaan! Heerlijk!
Inmiddels zitten we weer lekker in een 'gewoon' hostel en gaan we weer heerlijk ons eigen gang! Waaronder dus nu op zondagmiddag bij zo'n graadje of 25 (hoe zuidelijker je komt, hoe kouder het wordt, ik heb al weer mijn vestje aan ;-)) in een snackbar (!) te internetten! Leuk! Gisteren hebben we de lekkerste vis van Australie gegeten! Gegrild op de barbecue en een lekker biertje erbij!
Zijn jullie jaloers? :D:D

Tot de volgende keer weer!