Trein

Hoi allemaal,

Daar zijn we dan weer, in de big, big city! En 't is lekker vertrouwd, gezellig en we hebben hier de eerste regenbui al weer gehad ;-) Dat zeg ik: vertrouwd ;-)
De treinreis van Perth naar Sydney was lang, maar superleuk! We hadden gelukkig een hut(je), piepklein, maar alles is er, een wasbak(je), kledingkast(je), tafel(tje), stoelen die je dan kunt ombouwen tot een bed, en een bed tegen het plafond dat je naar beneden kunt trekken. Liggen ging dus prima!! Douchen was ook leuk, er zat een steun op kniehoogte waar je je tegenaan kon leunen zodat je niet om kon vallen ;-) alleen je broek aantrekken in zo'n wiebeltrein is lastig ;-) Slapen ging iets minder want zo'n trein schudt, kraakt, schudt, rammelt, stopt, remt af, schudt en maakt dus heel veel lawaai! Maar goed, er waren ook mensen die drie (!) dagen in een stoel moesten zitten, met om zich heen jengelende kinderen, zweetvoeten en dronkoen jongeren. Kerstnacht stond daar ook in het teken van... Er zat een stel jongeren in de trein waarvan een stelletje tijdens het eten al ongegeneerd ruzie zat te maken. De fuckings en de pasta vlogen door de lucht! In Kalgoorlie mochten we allemaal even lekker de benen strekken en die lui gingen linea recta door naar de pub. Ze waren echt straalbezopen en midden in de nacht werd de trein gestopt om er eentje door de politie uit te laten halen... Merry Christmas en vrede op aarde...Maar goed, t vriendinnetje (pas 17 jaar) was gelukkig nog heel en ze hebben kennelijk allemaal een fikse uitbrander gekregen want de rest van de reis waren ze allemaal zo mak als een lammetje, gelukkig.
Kalgoorlie was wel bijzonder. We waren er midden in de nacht en dan spuwt zo'n trein een hoop mensen uit die dan door die ene, zeer verlaten en erg Australische hoofdstraat gaat dwalen... grappig gezicht. Midden op het plein stond een kerstboom te knipperen en te flitsen! Ik heb nog nooit zo iets gezien! Moet je je voorstellen: een woestijnstadje, niks te doen, ruig, pubs, mannenwereld, donker, verlaten, midden in de nacht en dan zo'n gigantische bling-bling kerstboom! Hij deed echt pijn aan de ogen! Een foto maken ging niet eens want door al dat geknipper werd alles wazig! We hebben er wel een wens gedaan ;-)
De tweede dag reden we over de langverwachte Nullarbor Plain. Geweldig!! Dat is het enige woord dat ik ervoor kan bedenken! Zo ontzettend weids, leeg, groot, ver, eindeloos breed. Echt fantastisch!! Ik kon er uren naar kijken. Het fascineert me enorm die leegte, dat er nog nooit iemand heeft gelopen, het onbekende, de verten, heel boeiend. Hier ligt trouwens het langste spoor ter wereld zonder bochten: 447 km! Een lange rechte lijn van bijna 500 km! Kedeng-eh-deng, oehoe!!
En toen stopten we. Bij een stadje. Inwoneraantal: 4. Faciliteiten: een souvenirwinkel en openbare toiletten. Die waren gratis ;-) We moesten met een trapje uit de trein klimmen want er was geen station ;-) Vroeger woonden er wel meer mensen, toen er meer werk was aan het spoor, maar nu zijn die allmeaal vertrokken. Je zou denken dat die laatste moeder, vader en twee kinderen ook zouden verhuizen, maar nee. Ze zijn er gelukkig. Die moeder is burgemeester ;-) maar ze is ook eigenaresse van de souvenirwinkel ;-) Daar kun je een certificaat kopen dat je in Cook bent geweest. Ondernemende geesten hebben ze wel ;-)Al die gebouwen, zoals huizen, school, een pub, een gevangenis (!) laten ze trouwens gewoon staan... t vervalt, maar wat maakt t uit? Heeft toch niemand last van? No worries.
In Adelaide werd de crew van de trein gewisseld en maakten we kennis met Jos, een Nederlandse Australier die al 30 jaar in Adelaide woont en het heerlijk vond om Nederlands te kletsen, en geen moment onbenut liet ;-)
In Broken Hill kwamen we ook weer even 'thuis'. We zijn er eerder al eens geweest en vonden het er toen heerlijk! Dus was wel weer even van: oja, kijk, he, weet je nog?
Na drie dagen kwamen we aan in Sydney. Grappig is dat dat we dus meteen uit het station weten waar de bussen zijn enzo... Zo bekend allemaal! De bus gepakt naar Colleroy, een half uur buiten Sydney. Dit is echt een surfwijk en het is er best gezellig! Ze verkopen er de lekkerste pie van het zuidelijk halfrond ;-)
Gisteren lopen we in de stad, hoor ik ineens een schreeuw achter me: He Corryyyyyyyyyyyyyy!!! Was het Annet! (Iemand die we kennen van onze Argentiniereis en die nu al een jaar in Sydney woont.) Toeval bestaat echt niet. Heel gaaf om haar weer te zien, en op zo'n manier ook wel heel bijzonder!
We hebben de eerste foto's van de brug al weer binnen en gisteren hebben we heel decadent, samen met vele andere yuppen onder de brug gegeten ;-)
Vannacht hebben we niet veel slaap gehad want om 5 uur ging het brandalarm! Shit, wat een herrie, iedereen naar buiten, sta je dan met z'n allen op de stoep... Slapen lukt daarna natuurlijk niet meer...
Vandaag is het bewolkt, dus zijn we wezen winkelen. Resultaat: Jeroen ziet er prachtig uit met drie nieuwe blouses en een echte Billabong-broek ;-)
Nou, dat gaan we dan maar es showen ;-)

Tot de volgende keer!