ziek...

Hoi allemaal,

Als je bij plus 30 graden, in een stinkkamer zonder airco en met een klein raampje dat uitkijkt op een binnenplaats ter grootte van een postzegel, dus met weinig wind, ligt de rillen van de kou, is er iets aan de hand... Precies, ik was ziek. Ziek, zwak en verschrikkelijk misselijk! Of het kwam door die heerlijke garnalen die die chinees ons zo vriendelijk voorschotelde in dat restaurant in Chinatown, of de oorzaak toch lag in die avond op dat winderige stationnetje, of dat er gewoon iets 'uit' moest, geen idee, maar het feit was dat ik me zelden zo ellendig heb gevoeld, bij plus 30 graden, in een stinkkamer zonder airco en met een klein raampje dat uitkijkt op een binnenplaats ter grootte van een postzegel, dus met weinig wind. Daarbij had ik een bed met een matras dat zo zacht was dat ik er helemaal in wegzonk. Niet erg, als het min 30 is, maar als je je ziek, zwak en erg misselijk voelt, bij plus 30 graden, in een stinkkamer zonder airco en met een klein raampje dat uitkijkt op een binnenplaats ter grootte van een postzegel, dus met weinig wind is het absoluut een nachtmerrie! Ook was er maar 1 wc voor vele mensen dus ook niet lekker als je misselijk bent... Dus mezelf maar bij elkaar gegrepen en in een park gaan liggen. Gelukkig zijn hier op elke hoek van de straat wc's, maar erg lekker was het allemaal niet. Veel van Sydney hebben we dus niet meer gezien, behalve nog het koele en donkere aquarium. Langzaam aan en lekker koel en met veel bankjes, toen ging het wel, als ik maar niet terug hoefde naar die stinkkamer!
Dat hoefde gelukkig na twee dagen niet meer, want we hadden een toer geboekt naar die inmiddels bekende Snowy Mountains. Gelukkig lagen die dingen een eind weg, dus kon ik achteroverleunen in de bus, mijn ogen dichtdoen en wachten tot er iets van me gevraagd werd en dat was gelukkig niet veel! Het was gelukkig een klein groepje en de gids was geweldig! Grappig en erg gezellig! We zijn Canberra nog even doorgestruind, al bekend, maar wel leuk om weer te zien.
En eindelijk, eindelijk, eindelijk, kwamen we aan in Thredbo!! lang gewacht en nu toch eindelijk gebeurd! het hostel was heerlijk luze, met vier mensen een eigen badkamer en handdoeken enzo. Heerlijk. Eten ging nog niet maar na een zalige douche een heerlijk geurend bedje induiken en slapen, slapen, slapen, was een weldaad op zich!
Kennen jullie ons thema brillen nog? De volgende ochtend wilde Jeroen zijn bril opzetten en kijk! Een grote barst in het glas en het pootje wees de andere kant op! Er had iemand met zijn grote hoeven opgestaan! Tja, wij lagen het dichtst bij de badkamer en die andere twee mensen moesten waarschijnlijk in het donker naar de wc en hadden Jeroens bril van het randje afgestoten ofzo... Tot overmaat van ramp was nu jeroen ziek. Niet van garnalen of een winderig stationnetje, maar waarschijnlijk van een net iets teveel laastste biertje... Soms is het ook zo gezellig ;-)
Voor deze morgen stond de beklimming van Mount Kosziosko op het programma. Met zo'n 2200 meter het hoogste punt van Australie. Ik was al niet van plan het te gaan doen want na drie dagen niet eten is het niet wijs zo'n activiteit te ondernemen. Dat weet zelfs ik ;-) En nu met Jeroen letterlijk groen van ellende bleven we maar samen beneden. Nou ja, beneden. We zijn wel met de kabelbaan (;-)) een stuk naar boven gegaan, maar dat laatste stukkie hielden we maar voor gezien. je hoeft tenslotte niet alles te doen in het leven ;-) (Nou, t liefst wel natuurlijk;-)) Heerlijk met een boek onder een boom gelegen en gedacht dat het zo ook best was. En ik voelde me een stuk beter!
Toen de bups terug kwam bleek dat de bus een lekke band had. En heel typisch Australisch paste de reserveband niet ;-) Noodgedwongen zaten we dus de hele dag in het gezellige Thredbo ;-) Dat is een wintersportplaats en in de zomer dus geen fuck te doen ;-) Dat boek is bijna uit ;-)
De dag erna voelde Jeroen zich ook weer prima en hebben we heerlijk wel een stuk gewandeld, nu naar het uiterste zuidelijke puntje van het vasteland van Australie, Wilsons Promontery. Veel grijze kangeroes gezien en heerlijk met de voetjes in het (ijskoude!) water gelopen!
En toen waren we weer heerlijk in het gezellige, vertrouwde Melbourne! In ons gezellige, vertrouwde hostel! Met heerlijke bedden, een nachtlampje (je moet het maar belangrijk vinden, maar lezen in bed is toch een van die dingen... ;-)) en prima faciliteiten. Lekker weer.
Oja, en wat we ook gedaan hebben ;-) We hebben een retourtje Fiji geboekt. Ja, die bekende, beroemde Fiji-bounty-eilanden! Super he! Annet had nog een weekje vakantie en vroeg of we zin hadden... Nu hadden wij never nooit aan Fiji gedacht, want we zijn in Australie, maar t was wel een super onzalig, zalig idee! En dus gedaan! Van de 20ste januari tot 2 februari zitten we met onze (toch al niet meer zo blanke beentjes) in het Fijileense zand!! Jaloers? Ja, zou ik ook zijn ;-) We zijn ons ook erg bewust van al die leuke dingen die we doen! Het is echt een super, supervakantie!!
Nou, overtreffendere dingen kan ik nu niet bedenken ;-) dus gaan we maar es een koppie koffie/thee/chocolademelk drinken! (Die chocolate mudcake is watertandend lekker!).

Liefs allemaal!